ျဒပ္တစ္ခု၏ပံုရိပ္ ( အပိုင္း၂)

 

ေက်ာင္းသားဘ၀ျပီးဆံုးသြားလို႕စာရင္းငွား(အလုပ္သမား)ျဖစ္လာရတဲ့ဘ၀မွာလည္း ၀င္းတင္ဟာ ဘ၀ကို ၾကိဳးစားျပီးေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ေနခဲ့ရတာပါပဲ အလုပ္၀င္စက လုပ္အားခေလးရလွ်င္ ေမာေဓာျမင္သာ ဘုရားပြဲေရာက္ရင္ေတာ့(ဦးေအာင္ေဇယ် တည္ေသာဘုရား) အေပါင္းအေဖာ္တသိုက္ နဲ႕ ေပ်ာ္လိုက္ မဟဲ့ ဆိုျပီး အားတင္းထားခဲ့သမွ်ဟာ သူ အလုပ္မျပီးခင္ ကတည္းက အိမ္က ၾကိဳေငြထုတ္သံုးထားသည္မွာ ကုန္ျပီျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရခ်ိန္ ၀င္းတင္ စိတ္ဓာတ္ က်မိရျပန္ျပီေပါ့။ သို႕ေသာ္လည္း သူႏွင့္ဘ၀တူ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ငပြ ကိုေျပာျပေတာ့ ။ ကိုယ့္ဘ၀ နဲ႕ သူ႕ဘ၀ ဘာမွမကြာျခား တစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္ အားေပးေနၾကပံုမ်ား အရက္မူးသမားနွစ္ေယာက္ မလဲေအာင္ အျပန္လွန္ေဖးမေနသလိုပါပဲ။ ေဘးက ၾကည့္တဲ့သူအတြက္ ေတာ့ ရယ္စရာ ယိုင္နဲ႕နဲ႕ ေပါ့ဗ်ာ ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕စြမ္းသေလာက္လုပ္ေနၾကတာပါ။

ငပြ …

ေဟ ..

ငါစိတ္ညစ္တယ္ကြာ .. ငါ့ လုပ္အားခ က မက်န္ေတာ့ဘူးေျပာတယ္ကြ… အခု ဦးသိန္းတို႕ အိမ္မွာ အလုပ္လုပ္ေပးေနရ တာ က စိတ္ထဲမွာ အလကား လုပ္ေပးေနရသလို ခံစားရသကြာ ..

ဟ… ဂ်ာရစ္ ရ မင္း ကေတာ္ေသးတယ္ ေမာင္ .. ငါ အိမ္က ဆိုရင္ ေနာက္တလင္းေပၚ (စပါးသိမ္းတဲ့ရာသီ) အတြက္ ပါ ၾကိဳေငြယူထားသတဲ့ကြ ..

စိတ္မညစ္ပါနဲ႕သူငယ္ခ်င္းရာ .. ငါတို႕ အလုပ္သမားဘ၀ ဆိုတာ ဒီလို အေၾကြးေတြနဲ႕ပဲ လည္ပတ္ေနရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ လယ္ရွင္၊ ယာရွင္ေတြက လိုလိုလား လား ေငြထုတ္ေခ်းတာေပါ့။ ငါတို႕လို အလုပ္သမားေတြက ပိုက္ဆံဆင္းရဲေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္ေအာက္တန္းမက်ဘူးကြ။ သူမ်ားအေၾကြး ေခၽြးနဲ႕ ကၽြန္ခံဆပ္တတ္တဲ့ လူစားေတြပါကြာ ။ ဒီစိတ္ေတြကို သိလို႕လည္း ငါတို႕ မွာ ဘာစာခ်ဳပ္မွမပါဘဲ ၾကိဳေပးေငြ ယူရတာေပါ့ .. ကြ .. ဟုတ္ဘူးလား..

 

ေအး .. မင္းေျပာသလို တြက္ၾကည့္ေတာ့ ဟုတ္သားပဲကြ.. ကိုယ္ဆိုးလွမွတ္ေနတာ .. သူမ်ားလည္း .. ကိုယ့္လိုပဲကိုးကြ..

အင္း .. လူဆိုတာ က လည္း ကိုယ္ရင္ဆိုင္ရတဲ့ ဒုကၡကိုမွ အၾကီးဆံုးဒုကၡ လို႕ ထင္တတ္တာက လား …

"ဒါနဲ႕ စကားမစပ္ ဟိုေကာင္ ေဌးေမာင္ ေရာ ပန္းရံ သင္မယ္ဆို ရြာက ထြက္သြားတာ ေတာ္ ေတာ္ ၾကာျပီ ဘာသတင္းမ်ားၾကားေသးတံုးကြ"

"မၾကားမိပါဘူးကြာ .. ဒီေကာင္အေၾကာင္းလဲ မင္း သိသားနဲ႕ ေနမိစြတ္လြတ္ .. ထိုင္မိစြတ္လြတ္ .. အားၾကီးေနခ်င္တဲ့ေကာင္မို႕လား .. မင့္လူ ခုဆိုေပ်ာ္ ေနရာ ေပါ့ကြ"

"ဂ်ာရစ္္ .. မင္း မိျမ ကို ၾကိဳက္ေနတာဆို"

"ဟာ .. မင္းကလည္း စကားကို ဟိုေရာက္၊ ဒီေရာက္နဲ႕ကြာ.. မင့္ ကို ဘယ္သူေျပာသတံုး.."

"လုပ္မေနနဲ႕ ကိုယ့္လူ ငါရိပ္မိေနတာ ၾကာျပီ.. မင္း မိျမ ကို ၾကိဳက္ေနတာ.."

ဟဲ .. ဟဲ..

( ၀င္းတင္ထံမွ ဟဲ .. ဟဲ ဆို သည့္ အဓိပၸါယ္ ေဖာ္လို႕ မရတဲ့ အသံ နွစ္ခု အျပင္ ဘာသံမွ် မၾကားရ .. မ်က္နွာၾကီးကေတာ့ စပ္ျဖဲျဖဲ ၾကီး )

ငပြ ေျပာသြားမွ ပဲ မိျမ အေၾကာင္း ကို ၀င္းတင္ ျပန္ေတြးမိတယ္..

သူမက ၀င္းတင္တို႕ထက္ ငယ္တယ္ ၊ ၀င္းတင္တို႕ ရြာမွာ က ကေလးေတြ ပညာေရးအတြက္ က ဆရာေတာ္ ရဲ႕ ေက်ာင္းတခု သာ ရိွတာဆိုေတာ့ သူမ လည္း အခ်ိန္တန္ေတာ့ ဆရာေတာ့္ ေက်ာင္းကို ေရာက္လာရတာပါပဲ။ သူမ ေက်ာင္းကို ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ၀င္းတင္တို႕ က စာေတာ္ေတာ္ ေက်ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားၾကီးေတြေပါ့။

မိျမ တို႕ မိဘေတြက ပိုက္ဆံခ်မ္းသာၾကတယ္။ ေဆြမ်ိဳးလိုက္ ခ်မ္းသာၾကတယ္ ဆိုပိုမွန္မယ္။ မိျမတို႕ အေဖ ဆို တာကလည္း ေဒါသအိုးၾကီး ၊ အေမ က မာန အိုး … ဒီနွစ္အိုးေပါင္းျပီး ေပါက္ဖြားလိုက္တဲ့ မိျမ ။ ဘယ္ေခလိမ့္မလဲ ။ မိေရာ ဖ ဆီက ပါ အေမြေတြယူထားသူပါ။ ဒိတ္ဒိတ္က်ဲ ။ ေယာက္်ားေလးေတြနဲ႕ ရန္ျဖစ္တာ ၊ မိန္းခေလးခ်င္း ေက်ာက္သင္ပုန္းနဲ႕ ေခါင္း ကို ခုတ္တာ ၊ ေက်ာက္တံနဲ႕ထိုးတာ ၊ နပန္းသတ္တာ ဆရာေတာ္ ၾကိမ္လံုးနဲ႕ မၾကာခဏအဆံု ရဆံုး မိန္းခေလးကို ျပစမ္း ဆိုျပီး ေက်ာင္း သူ ၊ ေက်ာင္းသားေတြကို ေမးၾကည့္ ျပီးရင္ လက္ညွဳိးေတြ ဆံုးမယ့္ အမွတ္ကို ၾကည့္လိုက္ မိျမ ျဖစ္ေနမည္မွာ မုခ် မလြဲ။

 

"ဟဲ့.. ေဌးၾကည္"

"ဘာလဲ မိျမရယ္ .. လန္႕လိုက္တာ .. စကားကို ေအးေဆးေျပာစမ္းပါ.. နင့္မလဲ .."

"ဘာျဖစ္လဲ… ငါေျပာတတ္သလိုေျပာတာပဲ.."

"ဟဲ့ … ေဌးၾကည္ …. ေဌးၾကည္ .."

ဘာလဲ .. ေျပာ နာမည္ပဲ ေခၚမေနနဲ႕ ..

"မေန႕ က ဆရာေတာ္ ေရးခိုင္းတဲ့စာေတြ .. ငါ့ကို ကူေရးေပးစမ္းပါဟ.."

"ေတာ္ျပီမိျမ .. ငါကူေရးမေပးနိုင္ေတာ့ဘူး .. ဆရာေတာ္က လည္း ငါ့ကို ေနာက္တခါေရးေပးရင္ ရိုက္မယ္ လို႕ေျပာျပီးျပီ… ေရးေပးဘူး…"

"လုပ္ပါဟ .. နင္ကလည္း .. အရင္ကလိုပဲ နင့္ကို စာေရးေပးခ ေပးမယ္ေလ.."

"ရ ဘူး… ေရး..ေပး… ဘူး…"

"ငါ ေရးခ ပိုေပးမယ္ေလ.."

"မေရးေပးပါဘူးဆိုေန .. နင္ဖာသာ ပ်င္းျပီးမေရးတာ ငါက ဘာကိစၥ ေရးေပးရမတုန္း .."

"နင္ မရွက္ဘူးလား ငဖ်င္းမ ၊ ငအမ .."

"နင္ငါ့ကို ငဖ်င္းလို႕ မေခၚနဲ႕ေနာ္ ေဌးၾကည္္ "

"ဘာျဖစ္လဲ .. ေခၚမွာပဲ .."

ခြပ္ ..

ေခၚဦးဟယ္ ( ခြပ္ဆိုေသာ အသံမွာ ေက်ာက္သင္ပုန္း နွင့္ ဦးေခါင္း ထိသံျဖစ္ျပီး ေခၚဦးဟယ္ ဆိုသည္မွ မိျမ ပါးစပ္မွထြက္လာေသာ သဒၵ အသံ ၊ ထိုအသံ နွစ္ခု တျပိဳင္ တည္းထြက္ျပီး တေအာင့္ အၾကာ )

 

ဆရာေတာ္ဘုရား …

 အီး …ဟီး.. ဟီး ..

ဆိုတဲ့ ေဌးၾကည္၏ အသံ ၊ ဆရာေတာ္ ၏ ၾကိမ္ လံုး ယူလို႕ ေက်ာင္းေပၚက ဂေလာက္ (ၾကိမ္လံုးနဲ႕ ၾကမ္းထိသံ) ၾကား ျပီး ဆရာေတာ္ ေက်ာင္း ေအာက္ ကို ဆင္းလာ။

ဘယ္မလဲ မိျမ…

ေျပးျပီဘုရာ့ ( ေက်ာင္းသားတစ္ဦး၏ တိုင္တန္းသံ)

ဟ… ဘယ္ေျပးသတုန္း ..

သူတို႕အိမ္ျပန္ေျပးျပီဘုရား…

ေဟ…

ထိုေန႕မွစ၍ မိျမ ေက်ာင္းမလာေတာ့ … ေနာက္ေတာ့ သိရသည္။ ေက်ာင္းမလိုက္ေတာ့ဘူးတဲ့..။

ဒီလိုနဲ႕ ၀င္းတင္ သူနဲ႕ မိျမ ရဲ႕ ဇာတ္လမ္း ကို ဆက္ျပီး စဥ္းစားမယ္ ၾကံတုန္း ..

 

ေဟ့ ေကာင္ ၀င္းတင္ ..

ဘာေတြသေဘာက်ျပီးျပံဳးေနတာလဲ ကြ ဆိုတဲ့ ဦးၾကီးျဖိဳးအသံ ။ သူတို႕ အလုပ္ သမား ဦးစီးျဖစ္သူ တနည္း အလုပ္ ဆရာျဖစ္သူ ဦးျဖိဳး…

ဗ်ာ…

ဗ်ာ .. ဦး…ၾကီး..

ဘာ .. ဘာ ..မွမဟုတ္ပါဘူးဗ်..

၀င္းတင္၏ စကားသံတို႕မွာ ထစ္ထစ္အ အ..

ဦးျဖိဳးက ေခါင္း ကို ညိတ္ရင္း ၀င္းတင္ကို ျပံဳးၾကည့္ေနေလေတာ့သည္။ စကားတခြန္းမွေတာ့ ထပ္မေျပာ ။ ငါသိတယ္ ဆိုတဲ့ ပံုစံၾကီးနဲ႕ပါ။ သူက ဘာမွ ထပ္မေျပာေလ ၀င္းတင္အေနခက္ေလ။

က်ဳပ္ျပန္ေတာ္မယ္ဗ်ာ…

ဘယ္တုန္းဟ .. .

အိမ္ေပါ့ဗ်…

အိမ္မျပန္လို႕ က်ဳပ္က ဘယ္ျပန္ရမွာလဲ..

သိပါဘူးကြာ .. ငါက မင္းေယာကၡမ အိမ္မ်ားျပန္မွာလားလို႕ပါ.. ဟ ဟား ဟား

ဆိုတဲ့ ရယ္သံၾကီးမွ မဆံုးခင္

ဟာဗ်ာ .. ဆိုတဲ့ ၾကားသံေလးတစ္ခုကို ၀င္းတင္ပါးစပ္မွ ထြက္လာျပီး ေျပးထြက္သြားတဲ့ ၀င္းတင္ကို ၾကည့္ရင္း .. ငပြနွင့္ ဘၾကီးျဖိဳးမွာ ဟား တုိက္၍ေကာင္း ဆဲ။

ထိုေန႕က ရာသီဥတု ဘယ္လိုေနသည္ မသိ ။ ၀င္းတင္ ရင္တြင္းမွာေတာ့ ပဲ့တင္ထပ္သံေတြ နဲ႕ အျပည့္…

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္

ေလးစားစြာျဖင့္

ေနစိုးနိုင္

 

--
Nay Soe Naing
www.naysoenaing.com