ေလေပြ ပဲ လာ လာ
၀ုန္းတိုင္းၾကဲ ျပီး
မုန္တိုင္းၾကီး ပဲ ျဖစ္ေစဦးေတာ့
ငါ့လိုတိမ္ငယ္ ကေလးကေတာ့
လြင့္ေမ်ာ ဖို႕အသင့္ပါ
မင္းသြားမယ့္
ဦးတည္ရာဟာ
ငါ့ရဲ႕လမ္းေၾကာင္းျဖစ္ျပီး
မင္းေျခကုန္လက္ပန္းက်မယ့္ ေနရာဟာ
ငါ့ရဲ႕ပန္းတိုင္ပဲေပါ့
မင္းဘက္က သာ သယ္ေဆာင္သြားပါ
မင့္ေရွ႕ကေန
အေျပးသြားဖို႕
ငါအဆင္သင့္ပဲ
ေလေျပ ၊ ေလေပြ နဲ႕ မုန္တိုင္း
ၾကိဳက္သလို ၀ုန္းတိုင္းၾကဲ ျပီးလာခဲ့
ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ လြင့္ေမ်ာ ဖို႕အသင့္ပါပဲ ။
ဘ၀ဆိုတဲ့ ေလေျပ၊ ေလေပြ၊ မုန္တိုင္းတို႕ ၾကားမွာ လြင့္ေမ်ာ ေနေသာ တိမ္ငယ္ေလးမ်ားသို႕. . . .
ေလးစားစြာျဖင့္
ေနစိုးနိုင္
7 comments:
ၾကိဳက္တယ္ကိုႏိုင္၊ ေကာင္းကင္ျပာၾကီးထဲ ကိုႏိုင္ဆိုတဲ့ တိမ္ေလးနဲ႔ျပန္ဆံုခ်င္ေသးတယ္
ေလတိုက္ခံရတာခ်င္းအတူတူ...
ေလယူရာ လြင့္ပါးတဲ့....
မိုးတိမ္မိုးသား လုပ္မလား....
ေလအားကို သံုးတတ္
လိုရာအရပ္ဆီ ခရီးႏွင္မယ့္...
ရြက္ေလွရွင္ လုပ္မလား.....
စဥ္းစားေရြးခ်ယ္ၾကတာေပါ့.......
လြင္မင္းခန္ ့
ေကာင္းကင္ၾကီးထဲမွာ
ေလႏွင္ရာတိမ္ကေလးအျဖစ္တဲ
ရြက္ေလွေလးလို တဖံု
အမ်ိဳးမ်ိဳးစံုေအာင္ လြင့္မယ္
အဲ... တခါတေလေတာ့ ေလကိုအန္တုတဲ့ ေလတံခြန္ ကေလးအျဖစ္နဲ႕ေပါ့
ေလလြြမ့္တိမ္ငယ္တဲ့ .. ကဗ်ာေလးကိုလဖတ္သြားပါတယ္ ကိုေနစိုးႏိုင္
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။
ေရးသားခံစားမွဳ အရမး္ေကာင္း
ေစတနာ
ကိုစိုးႏိုင္ေရ မုန္တိုင္းေတာ့ေၾကာက္တယ္ း)
ေလႏွင္ရာလြင့္ခ်င္တဲ့ကိုစိုးႏိုင္ ဘယ္ကုိမ်ားလြင့္ပါမွာပါလိမ့္???
ကဗ်ာေလးေကာင္းပါတယ္ ဆက္ေရးပါဦး
ခင္တဲ့
ႏွင္းဆီနက္
Post a Comment