စကား .. စကား..

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး စကားေျပာဆို ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေန ၾကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေျပာဆိုလိုက္တဲ႕ စကားလံုးတိုင္းဟာ အဓိပၸါယ္ရိွေသာ ၊ တန္ဖိုး ရိွေသာ ၊ ပစၥဳပန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာေကာင္းက်ိဳးရိွတဲ႕ စကားလံုးမ်ား ျဖစ္မွ ျဖစ္ပါေလစ ။ 

    အီလက္ထေရာနစ္သင္တန္းတက္ခဲ႕စဥ္က ဒီဂ်စ္တယ္အေၾကာင္းနဲ႕ပါတ္သက္ျပီး ဆရာ ရွင္းျပတာေလးကို အမွတ္ရမိပါေသးတယ္ ။ ဒီဂ်စ္တယ္ဆိုတာ ခလုတ္တစ္ခုလိုပါပဲတဲ႕ေလ ။ လူေတြခလုတ္ကုိ ထုတ္လုပ္အသံုးျပဳၾကတာမွာ အဖြင့္ နဲ႕ အပိတ္ဆိုတဲ႕ အေၾကာင္းႏွစ္ခုကိုပဲ စဥး္စားခဲ႕တာပါ ။ ဒီဂ်စ္တယ္နည္းပညာဟာ ဒီအေျခခံသေဘာတရားက ေပါက္ဖြားလာတာပါ။ ဒီဂ်စ္တယ္ ပစၥည္းတိုင္းဟာ ဒီဂ်စ္တယ္အေခၚ (1) ႏွင့္ (0) ဆိုတဲ႕ အေျခခံကို ဆင့္ပြားေတြး ေခၚ ထုတ္လုပ္ထားၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္တဲ႕ ။ အဖြင့္လား ။ အပိတ္လား ။ (1) မဟုတ္ရင္ (0) ဆိုတဲ႕အေျခခံေလးပါပဲ ။ 

  ဒီအေျခခံသေဘာတရားလိုပါပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေျပာဆိုသံုးႏွဳန္းလိုက္တဲ႕စကားေတြဟာ အသိၪာဏ္ ပညာေတြနဲ႕ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ေျပာဆုိမွာသာ အဓိပၸါယ္ရိွရိွ ၊ တန္ဖိုးရိွရိွ ၊ အတၱ- ပရ ၊ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာေကာင္းက်ိဳးျပည့္ဝစြာ ထြက္ေပၚလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒါမွမဟုတ္ခဲ႕ရင္ေတာ့…. ။ 

စကားအရာ ကၽြမး္က်င္လိမၼာတဲ႕ စာတတ္ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ စကား (ဝါ) စာေပေတြဟာ အဂၤါေျခာက္တန္နဲ႕ ျပည့္စံုသတဲ႕ေလ ။ ခုိင္မာတဲ႕ အေၾကာင္းတရား(ဟိတ္) နဲ႕အရင္းတည္ ၊ အလွအပ အကြန္႕အညႊန္႕ေတြနဲ႕ နိဒါန္းပ်ိဳး ၊ ဥပမာဥပေမယ်ေတြ ၊သက္ေသေတြ ၊ ျပယုဂ္ ေတြနဲ႕ က်က်နနထိထိမိမိ ရွင္းလင္း ၊နိဂံုးအဆံုးသတ္လွပတတ္ၾကပါတယ္ ။ 

  အဲဒီ အဂၤါေျခာက္တန္ စာမွန္သမွ် ဟန္အမ်ိဳးမ်ိဳးခြဲထုတ္ျပေတာ့ စကားေျပာနညး္ (၁၀) မ်ိဳး ဆိုျပီး မွတ္သားခဲ႕ရျပန္ပါေရာ ။ အေျခအေန အေၾကာင္းအရာေပၚမူတည္ျပီး ဒီစကားေျပာနညး္ (၁၀)မ်ိဳးမွ သင့္ေတာ္ရာကို စာေပကၽြမ္းက်င္သူတို႕ သံုးစြဲတတ္ၾကျပန္ပါတယ္ ။ 

အဲသလို အဂၤါေျခာက္တန္ ျပည္စံုျပီး သင့္ေလ်ာ္ရာစကားေျပာနည္းကို သံုးစြဲတတ္ခဲ႕ရင္ေသာ္မွ

အတၱ-ပရ ႏွစ္ဝေကာင္းက်ိဳး ရရိွဖို႕ မေသခ်ာျပန္ပါဘူး ။ စကားေျခာက္ခြန္း လူ၌ထြန္းလညး္ ႏွစ္ခြန္းကိုသာ က်ိဳးရိွရာကို ဆိုတဲ႕အတိုင္း ျမတ္ဘုရား သံုးစြဲေဟာေျပာေတာ္မူေသာ ႏွစ္ခြန္းေသာ စကားႏွင့္ကိုက္ညီမွသာ အတၱ-ပရ ၊ေလာကီ- ေလာကုတၱရာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ျပည့္စံုေစႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ 

ပုဂၢလဆန္ဆန္ မိမိမိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္း နားလည္မွဳေတြနဲ႕ အရႊတ္အေနာက္ အမွားအယြင္း ေျပာဆိုေရးသာမိတာကိုေတာ့ အျပစ္မေျပာလိုပါ ။ အက်ိဳးကို ေျမာ္ျမင္ေျပာဆိုတတ္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပဲေပါ့ ။ အဲ… အမ်ားနဲ႕သက္ဆိုင္လာတဲ႕ စကား ေျပာဆိုျခင္း ၊စာေပေရးသားျခင္း ၊စာေပျဖန္႕ျဖဴးျခင္းလုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အက်ိဳးအျပစ္ တြက္ခ်က္ဖို႕လိုပါလိမ့္မယ္ ။ စာေပျဖန္႕ျဖဴးျခငး္ဆုိရာမွာ အမ်ားကို forward mail ပို႕တာကအစ အက်ံဳးဝင္ပါတယ္ ။

 

  ခုတစ္ေလာ လက္ခံရရိွတဲ႕ forward mail တစ္ခ်ိဳ႕မွာ အက်ိဳးထက္ အဆိုးအျပစ္မ်ားတာကို ေတြ႕ေနရတယ္ ။ ဘာသာေရးစာတစ္ခ်ိဳ႕မွာ ဘုရားကို သူလိုကိုယ္လို လူသ႑ာန္ ဟန္ဖြဲ႕ ေရးသားထားတာေတြ ေတြ႕ေနရတယ္ ။ စီေဘာက္တစ္ခ်ိဳ႕မွာ ဘုရားကို နင္ပဲငဆ သံုးႏွဳန္းေန ၾကတယ္ ။  

အတၱဗလဗြနဲ႕ လူခ်င္းတူတာေတာင္မွ သာမန္အရပ္သားနဲ႕ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ အစြမး္ခ်င္း အဆမတန္ ကြာျခားသြားတယ္ ။ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ဟာ လူမ်ားစြာကို ဒုကၡေရာက္ေစႏိုင္ သလို ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကို လည္းေပးစြမ္းႏိုင္ျပန္တယ္ ။ ဒါဟာ သာမန္အတၱကိုယ္ေကာင္ နဲ႕ လူပဲ ရိွပါေသးတယ္ ။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အတၱကို အျပီးသတ္ ေခ်မွဳနး္ႏိုင္ခဲ႕ျပီး အမ်ားသတၱဝါ တို႕ကို လည္း အတၱ၏ ေၾကာင္းက်ိဳးႏွင့္တကြ အတၱကင္းရာ ခ်မ္းသာလမ္းညႊန္ျပသေတာ္ မူေသာ ျမတ္ဘုရားကို သာမန္လူသားတစ္ဦးအသြင္ ဟန္ဆင္ေရးသားဖို႕ မသင့္ဖူးဗ်ာ ။ 

ဒီၾကားထဲ စကားတစ္ခြန္းကလည္း တစ္ေမွာင့္ ။ မိဘေမတၱာနဲ႕ ဇနီးမယားသံေယာဇဥ္ကို ပစာဆင္ထားတဲ႕ စကားေလးပါ ။ မိဘထက္ပိုခ်စ္လို႕ မိန္းမယူထားတာေပါ့ တဲ႕ ။ လင္မယားခ်စ္ျခင္းမွာ ေႏွာင္တင္း ဆြဲငင္အားေကာင္းတာ အမွန္ပါ ။ ဒါေပမယ့္ မိဘက သားသမီးအေပၚထားတဲ႕ နက္ရွဳိင္းတဲ႕ ေမတၱာ ၊ သားသမီးက မိဘကို ေလးစားတဲ႕ ယံုၾကည္တဲ႕အားကိုးတဲ႕ တန္ျပန္ေမတၱာကလည္း အားေကာင္းလြန္းပါတယ္ ။ ဒီႏွစ္ခုကို ႏွိဳင္းယွဥ္ ပစာျပဳ တုႏိုင္ေကာင္းလားဗ်ာ ။ အေျပာင္အပ်က္ဆိုရင္ေတာင္ …. 

စကား စကား ေျပာပါမ်ား စကားထဲက ဇာတိျပသတဲ႕ ။ ဇာတိ ပုည ဂုဏ္မာနေတြ ျမင့္ျမတ္ တိုးတက္ေစမယ့္ ေရးသားေျပာဆုိျခင္းမ်ားျဖင့္ ေလာကကို အလွဆင္ၾကပါစို႕လားဗ်ာ ။ 

ေစတနာ

03.10.2009(22း13)