ေလာကတန္ေဆာင္…အေမ

လက္ေျခကတုန္၊ မ်က္မႈန္သီေဝ
ဆံျဖဴသြားေၾကြ၊ ပါးေရလည္းတြန္႔၊
ႏႈတ္လည္းဆြံ႕ဆြံ႕၊ ဇရာလႈိင္းလြန္႔ေတာ့…
နံရိုးကၿပိဳင္း၊ ခါးကကိုင္း၊ နားကထိုင္းနဲ႔…..
အိုခ်င္တိုင္းအိုေနတဲ့…………အေမ။

ဒါေပမယ့္ အေမရယ္…….
အေမရဲ႕ အၾကင္နာမ်က္လံုးေတြဟာ ေသာက္႐ွဴးၾကယ္ေတာင္႐ႈံံးပါတယ္
အေမရဲ႕ မုဒိတာအၿပံဳးတစ္ခ်က္အဝင့္မွာ ေလာကတံခါးေတြ အကုန္ပြင့္ပါတယ္
အေမရဲ႕ ၿပံဳးေရာင္သန္းတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေပၚမွာ အလွဆံုးႏွင္းဆီပန္းေတြ လန္းေနပါတယ္
အေမရဲ႕ သစၥာစကားသံဟာ သားသမီးေတြအတြက္ေတာ့ နပိုလီယန္ရဲ႕ အဘိဓါန္ပါပဲ
အေမရဲ႕ ကရုဏာႏွလံုးသားေၾကာင့္ တေလာကလံုးက အမုန္းတရားေတြ ေသဆံုးကုန္ပါတယ္
အေမရဲ႕ ကိုယ္က်င့္သိကၡာဟာ သားသမီးေတြအတြက္ ေလာကအဘိဓမၼာရဲ႕သင္ခန္းစာသစ္ပါအေမ…။

ေလာကရဲ႕အက်ည္းတန္ျခင္းေတြကို စြမ္းႏိုင္သေလာက္အားအင္နဲ႔ အေမပယ္ေဖ်ာက္လို႔…
သားသမီးေတြအတြက္ သာယာၿပီးအားမာန္ျပည့္တဲ့ေလာကကို အေမတည္ေဆာက္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္…
ေတာက္ပတဲ့အေမ့ေမတၱာေရာင္လွ်ံဟာ တဖန္သူငါကူးေသာ္လဲ့ ၿမဲထိန္သာလ်က္ပါပဲ…….

သားသမီးေတြရဲ႕ မီး႐ွဴးတန္ေဆာင္အေမ…သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ။ ။



ေလာကရွိအေမမ်ားအားလံုးကို ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ ေမြးေန႔အမွတ္တရ ကန္ေတာ့ပါရေစ…အေမ

ႏွင္း