“မုန္တုိင္းသာ လြတ္လုိက္ပါ”

“မုန္တုိင္းသာ လြတ္လုိက္ပါ”

တစ္ခါတစ္ခါမယ္ အစုိးရိမ္ႀကီးဆုိတာ။ ေကာင္းသလုိ ထင္ရေပမယ့္ မေကာင္းတာလဲ အမ်ားႀကီးရယ္။ အစုိးရိမ္လြန္တဲ့အခါ မလုိအပ္တာေတြ ျဖစ္ကုန္တာေလးလဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါလဲ အမွတ္တရ ျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ မၾကာေသးပါဘူး။ မေန႔တစ္ေန႔ကပဲ ဆုိပါေတာ့။ သၾကၤန္တြင္းႀကီးမွာ မုန္တုိင္းတုိက္မယ္ဆုိတဲ့ သတင္းႀကီးတက္လာေတာ့ ျမန္မာ ႏုိင္ငံကုိလည္း ျဖတ္မွာလုိ႔လဲ အထင္အရွားၾကီးသိရေတာ့ ၾကိဳတင္ျပင္သင့္တာေတြ ျပင္ၾကရ တာေပါ့ေနာ္။ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့နဲ႔ နာဂစ္ဆုိတာၾကီးက ဧရာ၀တီရင္ကုိခြဲျပီး အသည္းႏွလုံးေတြကုိ အရွင္လတ္လတ္ ထုတ္ယူသြားတာ မ်က္ရည္ေတာင္ မေျခာက္ေသးေတာ့ စုိးရိမ္တယ္ဆုိတာ မေျပာလည္းဘဲ သိပါတယ္ေပါ့။

အဲ ျမန္မာ့ပင္လယ္ကမ္း႐ုိးတန္းတစ္ေလွ်ာက္မွာေတာ့ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ၾကရ တာ မွားတာမွ မဟုတ္ဘဲနဲ႔။ အဲ … အဲ … ဒီဇာတ္လမ္းထဲက ဇာတ္လုိက္ေက်ာ္ ကၽြန္ေတာ္ဦးရီး ေတာ္ကလည္း ကမ္း႐ုိးတန္းေဒသတစ္ခုက ေဒသအၾကီးအကဲမုိ႔ သူလည္း သူေဒသအတြက္ ေကာင္းႏုိးရာရာေတြ စီစဥ္ရသေပါ့ဗ်ာ။ မုိးေလ၀သသတင္းေတြ နာရီ၀က္တစ္ခါဖတ္၊ အထက္ အဖြဲ႕အစည္းအဆင့္ဆင့္က ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြနဲ႔ ေအာက္ေျခအထိ ကုိယ္တုိင္ကြင္းဆင္းျပီး ေတာ့ ေပါင္းစပ္လုပ္ကုိင္တာေပါ့ေလ။ သူ႔ေဒသက အရင္တုန္းကေတာ့ မုန္တုိင္းေဒသလုိ႔ နာမည္ၾကီးေဒသကုိး။ ဒါေပမယ့္ နာဂစ္တုန္းက ေလေတာင္မတုိက္ အုိက္စပ္စပ္ေဒသရယ္။ အခုေတာ့ တစ္ကမာၻလုံးက မုိးေလ၀သသတင္းေတြ အသံလႊင့္ဌာနေတြ မီဒီယာေတြက သူ႔ေဒသက ျဖတ္မွာဆုိေတာ့ သူစိတ္ပူတာ ဆန္းလုိ႔လားလုိ႔။

အဲ .. အဲ သူ႔အက်င့္ကုိက အစုိးရိမ္လြန္တတ္တာေလ။ ဒီေဒသ အားလုံးရဲ့ အာ႐ုံစုိက္ရာ ပစ္မွတ္ျဖစ္ေနေတာ့ မုိးေလ၀သက ဆရာသမားေတြက အေသးစိတ္သတင္းေတြ သူ႔ဆီပုိ႔ေန သလုိ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ေတြ၊ လုံၿခံဳေရးတပ္ေတြ အကုန္သြန္ျပီးခ်ထားတဲ့အျပင္၊ မုန္တုိင္း လာတဲ့အခါ နားခုိရမယ့္ ေရလြတ္ေလကာကုန္းမွာ အေရးေပၚေဆး႐ုံပါ ဖြင့္ထားေသးဆုိေတာ့ ေဒသခံေတြ ေတာ္ေတာ္ကုိ အားရိွသြားၾကတယ္ဗ်။ ဒါတင္မကေသးဘူးဗ်။ မုန္တုိင္းၾကီးမ်ား က်ခဲ့ရင္ေတာ့ (သူကုိယ္က ျမန္မာ့မုိးေလ၀သဌာနၾကီးရဲ့ ေၾကညာခ်က္ တစ္နာရီ မုိင္ ၄၀ ကုိ မယုံတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အစုိးရိမ္လြန္တာပါဆုိ) နာဂစ္လုိ႔ေတာ့ အတုံးအ႐ုန္း အျဖစ္ မခံႏုိင္ဘူးဆုိျပီး ပင္လယ္နဲ႔ နီးတဲ့ ရြာစဥ္ေတြ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ မတုိင္ခင္ အျပီးေရႊ႕ခုိင္း တယ္ဗ်။ ရြာေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ အားခ်င္းေရႊ႕၊ အနီးဆုံးျမိဳ႕နဲ႔ ဆက္သြယ္ေရးလမ္း ေျပးလမ္းေတြ အားခ်င္းေဖာက္၊ နားခုိကုန္းေတြေပၚ၊ ေရသုိေလွာင္ဖုိ႔ ေရစည္ေတြအားခ်င္းတင္၊ အနည္းဆုံး ၃ ရက္စာ ရိကၡာစုိ-ေျခာက္ နီးရာျမိဳ႕ကုိ တက္ျပီးအလွဴခံ၊ ရိွတာေတြ ထုတ္ျပီးစုဆုိေတာကာ၊ လုပ္ အားေပးတပ္ဖြဲ႕ေတြနဲ႔တင္ ဘယ္ရလိမ့္မလဲ။ ရြာစဥ္ရိွ လူကုန္ေပါ့။ အဖုိးေကာ၊ အဖြားေကာ၊ ကေလးေကာ၊ ေခြးေကာ၊ ဘာက်န္မလဲ။ ကုိယ့္ရြာအေရး ကုိယ့္အေရးလုပ္ၾကေပါ့။ ဒါတင္ ဘယ္ကမလဲ။ အိမ္ဖ်က္တာ အဆစ္ပါေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ လူေတြ မရိွေတာ့တဲ့အိမ္ ေတြ ေလျပင္းတုိက္လုိ႔ ျပိဳပ်က္ကုန္လုိ႔ မျဖစ္ေသးဘူး။ စနစ္တက်ပ်က္ထားခဲ့။ စုထားပုံထားခဲ့။ ကုိယ္နဲ႔မကြာေဆာင္တာလဲေဆာင္ေပါ့။ တစ္ခ်ဳိ႕တစ္ေလ ေျမၾကီးထဲ ျမိဳပ္သင့္ျမဳပ္ခဲ့ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါေတြ အားလုံးလဲျပီးေရာ လူေတြလဲ ဖတ္ဖတ္ေမာျပီး မုန္တုိင္းဆုိတာကုိ ၾကံ့ၾက့့ံခံ့ဖုိ႔ အသင့္ေဟ့လဲ ဆုိေရာ။ မုန္တုိင္းက ျပီးသြားျပီးတဲ့။ သြားျပီတဲ့။ ဟင္ . . . ဘယ္နားတုန္း။ ဘယ္ မွာတုန္း ဒီမွာျဖင့္ လူေတြကုိ ေသခ်င္ေစာ္ကုိ နံေနတာပဲ။ အိမ္မရွိ အုိးမရိွ ရြာမရိွ ေက်ာင္းမရိွနဲ႔ သူေၾကာက္လုိ႔ ေျပာင္းရေျပးရတယ္။ ဒင္း ဘယ္နားေမႊသြားသလဲ။ ေၾသာ္ မုန္တုိင္းလား။ အင္း အလယ္သံေက်ာ္ရြာဘက္မွာ တုိက္သြားတာ အိမ္ေတြ ဟင္အင္း ပ်က္ပါဘူး။ အခ်ိန္လား ခဏ ေလးရယ္။ ေၾသာ္ ငါးကန္ေတြ ပုစြန္ကန္ေတြေတာ့ ေရငန္၀င္လုိ႔ ပ်က္သြားတယ္။ ဒီေရတက္ တာလား .. တက္တယ္။ တက္တယ္။ ဘယ္ေလာက္တက္သလဲဟုတ္လား။ ခါတုိင္းလုိပါပဲ။ ဒူးဆစ္ေပါင္လယ္ေလာက္ေပါ့။ ဘယ္လုိ ေရလႈိင္းလုံးၾကီးေတြ ငါးေပ ေျခာက္ေပ ေပါက္ကရ။ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါးဖမ္းေလွေတြလား။ ေခ်ာင္းထဲမယ္ ေလလာေတာ့ သြင္းထားတယ္။ ကုန္းေပၚ ဆြဲထားတာေပါ့။ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ပ်က္တာဆီးတာေပါ့ေအ။ မုန္တုိင္းပဲဟယ္။ သစ္ပင္ သစ္ကုိင္း က်ဳိးတာလား။ ရိွဘူးဟဲ့။ ကဲကဲ အဲဒါကေတာ့ မုန္တုိင္းအင္တာဗ်ဴးပါ။ အဲသလုိလဲ သိရေရာ နယ္ခံဖြားဖြားၾကီးေတြခမ်ာ တစ္ညီတစ္ညြတ္တဲ့ ေျပာလုိက္တာကေတာ့။ “အုိ … သည္လုိဆုိမွျဖင့္ တုိ႔နယ္ကုိ မုန္တုိင္းသာ လႊတ္လုိက္ပါေတာ့ကြယ္” တဲ့။

ေအာင္စည္ဟိန္း

seniorasi08@gmail.com