ဒီတစ္ခါ ဘာစားစရာ ပါလိမ့္

လက္ရိွ အစုိးရ တက္စကာလတုန္းက ဆုိပါေတာ့။ အဲဒီတုန္းက ကာကြယ္၀န္ၾကီးဌာနက တပ္မေတာ္အရာရိွၾကီးေတြနဲ႔ အစုိးရအဖြဲ႕ကုိ အေရးေပၚ ဖြဲ႕ခဲ့ရတာဆုိေတာ့ တခ်ဳိ႕ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြဆုိ ၀န္ၾကီးဌာန ေလးခုေလာက္ကုိ ကုိင္တြယ္ဦးေဆာင္ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေလးဌာန၀န္ၾကီးတုိ႔ ႏွစ္ဌာန၀န္ၾကီးတုိ႔ စသျဖင့္ အေခၚအေ၀ၚေတြက ေခတ္စားလွတယ္။ အခုေျပာမွာကေတာ့ ေလးဌာန၀န္ၾကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတစ္ဦးနဲ႔ သူရဲ့ လုံျခဳံအရာရိွ တစ္ဦးတုိ႔ရဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခုပါ။ အခုေတာ့ အားလုံး အျငိမ္းစားေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကပါျပီ။


ဒီလုိဗ်။ တပ္မေတာ္အၾကီးအကဲအျဖစ္နဲ႔ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႕ေတြကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ရာကေန ျဗဳန္းဆုိ ေလးဌာန၀န္ၾကီးျဖစ္လာေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးခင္ဗ်ာလည္း ေတာ္ ေတာ္ကုိ အရပ္ဖက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈမွာ အံ့၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရသလုိ သူ႔ေနာက္က သူရဲ့ ကုိယ္ေရးအရာရိွေတြလည္း လုိက္လုပ္ၾကရ ျပန္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အရပ္နဲ႔တပ္ဆုိတာက ေတာ္ေတာ္ကုိ ကြာျခားတဲ့ ေနရာေတြ ရိွေလေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးလည္း ဌာနဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းေတြကုိ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ အရပ္သားတစ္ဦးကုိ ကုိယ္ေရးအရာရိွခန္႔။ တပ္က ပါလာတဲ့ အရာရိွကုိ လုံၿခံဳေရးအရာရိွ အျဖစ္ ထားရတာေပါ။ တစ္ရက္ေတာ့ ႏုိင္ငံရပ္ျခားက ဧည့္သည္ေတြကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးက ဧည့္ခံရတယ္။ အဲဒီမွာ ဇာတ္လမ္းက စတာပဲ။ ဒီလုိ ႏုိင္ငံျခားသားေတြကုိ ဧည့္ခံရမွာ အစီအစဥ္တက်ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးတတ္တဲ့ အရပ္သား အရာရိွက ခြင့္ယူထားတာေၾကာင့္ တပ္က အရာရိွက တာ၀န္ယူရတာေပါ့။ ထူးထူးျခားျခား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးက ဧည့္သည္ေတြကုိ ျမန္မာအစားစာေတြနဲ႔ ဧည့္ခံခ်င္သတဲ့။ ဒါနဲ႔ စီစဥ္ေပးရတာေပါ့။ ျပီးေတာ့ ဒီအစားအစာေတြကုိ မိတ္ဆက္ေပးဖုိ႔ ဌာနထဲက ေျပာတတ္ဆိုတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ ေခၚထားရတာေပါ့။ အဲ ေျပာဖုိ႔ေမ့ေနလုိ႔။ အဲဒီ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးကုိင္တြယ္တဲ့ ေလးဌာနထဲမွာ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးလည္း ပါတယ္ဗ်။ အခုလာတာက ႏုိင္ငံတကာက လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းက လူေတြပါ။ ဒါနဲ႔ တုိတုိေျပာရင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးအမိန္႔အတုိင္း ျမန္မာအစားစာေတြကုိ တစ္ခုျပီးတစ္ခု တည္ခင္းဧည့္ခံတာေပါ့ေလ။ မုန္႔လက္ေကာက္တုိ႔၊ မုန္႔ကၽြဲသဲတုိ႔ မုန္႔ၾကာေစ့တုိ႔ စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ လုံၿခံဳေရးအရာရိွခင္ဗ်ာလည္း အစား၀င္တာ၀န္ထမ္းရတာမုိ႔ မလစ္မဟင္းရေအာင္ တပည့္တစ္ပန္းေတြနဲ႔ အထူးကုိ ဂရုစုိက္ရတာေပါ့ေလ။ မွားခဲ့ယြင္းခဲ့ရင္ ဒါေလးေတာင္ အျဖစ္ရိွေအာင္မလုပ္တတ္ဘူးဆုိျပီး အေျပာခံရမွာ မဟုတ္လား။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးကုိ စာေလးတစ္ေစာင္ ထုတ္ျပပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးလည္း ဖတ္မယ္လုပ္ေတာ့ စာၾကည့္မ်က္မွန္က ပါမလာဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးလည္း လုံၿခံေရးအရာရိွကုိ လွမ္းေခၚျပီး မ်က္မွန္ယူခဲ့ဖုိ႔ ေျပာရတာေပါ့။ လုံၿခံဳေရးအရာရိွကလည္း သူ႔တပည္တစ္ေယာက္ကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးရုံးခန္းထဲက စာၾကည့္မ်က္မွန္ယူလာခဲ့ဖုိ႔ အမိန္႔ေပးလုိက္တယ္။ ခဏေနေတာ့ သူ႔တပည့္က လုံၿခံဳေရးအရာရိွကုိ သတင္းပုိ႔တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးစားပြဲေပၚမွာ စာၾကည့္မ်က္မွန္ေတြက ငါးလက္ေတာင္ေတြ႕တယ္တဲ့။ အဲဒါဘယ္ဟာယူခဲ့ရမလဲလုိ႔ သတင္းပို႔တာပါ။ ဒါနဲ႔ လုံၿခဳံေရးအရာရိွကလည္း “တယ္အတယ္ေကာင္ ေတြ႕တာအကုန္သာယူလာခဲ” လုိ႔ ေျပာရတာေပါ့။ မ်က္မွန္ေတြ ယူလာတဲ့ သူတပည့္လဲလာေရာ လုံၿခံဳေရးအရာရိွခင္ဗ်ာမွာ ဒီမ်က္မွန္ေတြထဲက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးလက္ရိွတပ္ေနတာ ဘယ္မ်က္မွန္လဲ ဆုိတာသူကုိယ္တုိင္ မသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ထင္တဲ့ မ်က္မွန္ကုိ မွန္းယူသြားလုိ႔ကလည္း မျဖစ္ဘူးေလ။ ေတာ္ၾကာမဟုတ္ရင္ အဆဲအဆုိ ခံရဦးမယ္။ ဒီမ်က္မွန္ေတြကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဆီ ဘယ္လုိသယ္ရပါ့။ သူေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္သြားပုံရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူလည္း အၾကံရျပီး လင္ဗန္းတစ္ခုထဲမွာ မ်က္မွန္ေတြ ထည့္ျပီး ဗုိ္လ္ခ်ဳပ္ၾကီးဆီ ယူသြားမယ္။ ဟုိေရာက္ရင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးကုိေပးလုိက္ရင္ ဗုိ္လ္ခ်ဳပ္ၾကီးက သူတပ္ေနက် မ်က္မွန္ကုိ ေကာက္ယူျပီးတပ္လိမ့္မယ္ေပါ့။ သူ႔အေတြးကုိ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲဒီလုိ ဗန္းနဲ႔ထည့္ျပီး ခပ္တည္တည္နဲ႔ခမ္းမထဲကုိ ၀င္သြားေတာ့တာပဲ။ အဲသိအခ်ိန္မွာ ျမန္မာမုန္႔မ်ဳိးစုံတစ္မ်ဳိးျပီးတစ္မ်ဳိးေကၽြးေနတာ ေလးမ်ဳိးေလာက္ရိွသြားျပီေပါ့။ သူ၀င္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဧည့္သည္ေတြကုိ အခုေကၽြးမယ့္ ျမန္မာမုန္႔အေၾကာင္းကုိ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ ရွင္းျပေနခ်ိန္ ေပါ့ဗ်ာ။ အဲသလုိ အခ်ိန္မွာ ကုိေရႊအရာရိွၾကီးက ေရႊညဏ္ေတာ္ စူးေရာက္ျပီး မ်က္မွန္ေတြထည့္ထားတဲ့ ဗန္းၾကီးနဲ႔ စားပြဲရိွရာကုိ ေလွ်ာက္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ဧည့္သည္ေတြစိတ္ထဲမွာ ဒီတစ္ခါ ေကၽြးမယ့္ျမန္မာမုန္႔က အဆန္းပါလား။ မ်က္မွန္တပ္ျပီး စားရတယ္လုိ႔ ထင္သြားျပီး မ်က္မွန္ေတြ တစ္ေယာက္တစ္လက္ ၀ုိင္းယူျပီး တပ္လုိက္ၾကတယ္ ဆုိပဲ။